Film

Sergio Leone

The Good, the Bad and the Ugly, 1966

Een oude bekende: The Good, the Bad and the Ugly. Het is een spaghettiwestern van Sergio Leone, met een magistrale soundtrack van Ennio Morricone, en een hoofdrol voor de nog piepjonge Clint Eastwood. Het verhaal is simpel: ten tijde van de Amerikaanse Burgeroorlog gaan drie revolverhelden op zoek naar de schat: een grote kist met vierhonderdduizend gouden muntstukken. Alles beschouwen deze heren als toegestaan: ze liegen, martelen, moorden – en het liefst helpen ze elkaar om zeep, omdat ze de buit uiteraard voor zichzelf willen hebben. Meest fascinerend: alles wat er niet is in de film. In ruim twee uur is er geen romantiek, geen vriendschap, geen recht, geen genade, geen schoonheid, zelfs geen seks. Toch schuilt er voor velen een diepe waarheid in deze film, dat wil zeggen: we herkennen een diep gekoesterde overtuiging – anders zou het niet al een halve eeuw miljoenen kijkers blijven boeien: de diep gekoesterde overtuiging dat veel geld hebben, rijk zijn, het belangrijkste doel van je leven is, en om dat te bereiken is alles gepermitteerd. Als de drie vrijbuiters hier niet heilig van overtuigd waren, dan zouden ze niet alle ellende en kwellingen doorstaan die ze moeten doorstaan. Dat deze overtuiging – rijk zijn is fantastisch! en wie dat bereikt, op wat voor een wijze dan ook, die is ‘succesvol’ – ons niet vreemd is, behoeft geen betoog: zie de oorzaken van de financiële crisis, zie de dominantie van het economische nieuws, zie de verafgoding van de rijken. De film confronteert ons met de vragen: wat vind jij nu echt belangrijk in het leven? Wat maakt voor jou het leven de moeite waard? Wat is jouw diepste verlangen? Aanbevolen literatuur Tomáš Sedláček, De economie van goed en kwaad, 2011. Robert en Edward Skidelsky, Hoeveel is genoeg. Geld en het verlangen naar een goed leven, 2012.